Onbekommerd Onderweg naar Kerst

2e Adventkaars:  'Vrede' 

 

Traditioneel heeft elke Advent week een eigen thema: Hoop, Vrede, Vreugde, en Liefde.

De  2^e advent staat in het teken van Vrede.

 

“Eer aan God en vrede op aarde voor de mensen die Hij liefheeft.” Lucas 2:14

“Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef Ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.” Johannes 14:27

“Want Hij is onze vrede.” Efeze 2:14

 

Vrede vinden in de onvrede

In de tijd dat de engelen durfden te zingen over vrede op aarde, was dat woord minstens zo beladen als nu. Er was een bezetter, er was geweld en angst. Bij ‘vrede op aarde’ dacht men direct aan ‘bevrijding van Romeinse onderdrukking.’ En jij?  Misschien denk je meteen aan Gaza, of aan de Oekraïne. Misschien zijn je gedachten bij een conflict in je familie of op het werk. Of nog dichterbij: de onrust in jezelf.

Valt je iets op? Bij het woord vrede denken we onmiddellijk aan daar waar vrede NIET is. Geweld, angst, onrecht, onrust schreeuwen om onze aandacht, roepen dat er helemaal geen vrede is.

Maar wat nu als vrede fluistert? Als vrede zachtjes neuriënd door je dag beweegt?

Als ik naar buiten kijk zie ik witte en grijze wolken drijven door een blauwe lucht. Ik zie de witte stam van de berk helder oplichten in de zonnestralen.

Als ik naar binnen kijk, roept mijn hoofd wat er niet goed gaat en wat ik nog moet doen. Maar als ik mijn ogen sluit, mijn hand op mijn hart leg, en met mijn aandacht bij mijn adem en hartslag blijf, voel ik dat er naast die onrust ook een plek van vrede is in mij.

Terwijl ik stop met schrijven om zelf mijn ogen te sluiten, begint buiten een vogel uitbundig te fluiten. Een andere vogel antwoordt, en nog één. Alsof ze samen een hemels koor vormen. Vrede op aarde…

Nee, er is nog lang geen wereldwijde vrede. En tóch... is vrede al elk moment beschikbaar. In de Bijbel is vrede, net als hoop, verbonden aan God zelf, de ‘God van de Vrede’. Over Jezus wordt gezegd dat Hij de ‘Koning van de vrede’ is, ‘Hij IS onze vrede’. En vredestichters? Dat zijn ‘kinderen van God’.*

Toen de engelen zongen over vrede op aarde, hadden ze het niet over de verre toekomst, maar over iets dat daar en toen begon. Die nacht werd ‘vrede op aarde’ geboren. Immanuel, God met ons. God in ons. Hij is onze toegang tot vrede. En we ontmoeten Hem thuis, in ons hart. We horen de vogels zingen, en voelen dat vrede fluistert: Ik bén er al, voor wie ogen heeft om te zien, oren om te horen en een hart dat durft te voelen. Ik bén er al, voor jou.

Natuurlijk wil je vrede brengen op al die plekken waar nu strijd is. Maar dat kan niet, wanneer je de vrede niet kent. Wie vrede niet kan horen fluisteren, kan geen woorden van vrede spreken. Wie niet kan zien waar de vrede nu al is, kan de weg naar vrede niet voordoen.

Als Vrede een persoon is, kun je die alleen leren kennen door een relatie op te bouwen. En als die Vrede IN ons wil wonen, mag je dus naar binnen keren. Wanneer je in je hart Zijn vrede ontmoet, zul je vanzelf vrede brengen, overal waar je komt.

(*Meer bijbelteksten over vrede lezen?  https://dailyverses.net/nl/vrede)

Een Onbekommerd Ommetje en een Oefening in Vrede

Kleed je warm aan, en ga naar buiten voor een wandeling. Ga met je aandacht naar je voeten, voel de kracht in je benen. Haal diep en rustig adem. In deze oefening mag je je bewust worden hoe je je omgeving ervaart via je zintuigen. Ons brein zet onze waarneming razendsnel om in oordeel of emotie, denkt dat het overal ‘iets mee moet’. Vandaag oefen je om in al die prikkels je vrede te bewaren.

Wandel langzaam, en richt je aandacht op het gevoel van de lucht op je huid. Is de lucht zacht, of voelt ze nat of kil op je huid? Bedenk bewust dat de wind of de regen ‘niet van jou is’. Je hoeft het gevoel op je huid niet ‘binnen te laten’. Voel heel bewust de warmte op je borst, rond je hartstreek. En zeg tegen jezelf:

‘Buiten is het … (koud, nat, guur), vanbinnen ben ik warm.’

Als je een aangenaam gevoel hebt, bijv. zonlicht op je huid, neem dan even de ruimte om dit heel bewust te ervaren. Je kiest ervoor het prettige gevoel ervan wèl binnen te laten. 

Richt nu je aandacht op de geluiden die je hoort. Je hoort misschien de wind in de bomen, of een vogel. Maar ook auto’s of een bladblazer. Word je bewust van de mening die je hebt over geluiden, dat ze een verschillend gevoel bij je oproepen. Realiseer je: ook deze geluiden zijn ‘niet van jou’. Jij mag kiezen wat je binnenlaat.  

Sta even stil en richt je aandacht op je adem. Voel of je in je lichaam een plekje kunt vinden waar het rustig is. Leg daar je hand op. Hoor nu de geluiden alsof ze ver weg zijn, buiten jou. En zeg tegen jezelf:

‘Buiten hoor ik … (vul maar in),  binnen in mij is een plek van rust en vrede.’

Nodig vervolgens de geluiden waar je wél van geniet, bewust uit om ‘binnen’ te komen, zoals wanneer je naar je favoriete muziek luistert.

Terwijl je verder wandelt, kijk eens bewust om je heen. Wat zie je allemaal? Waar kijk je graag naar, en wat vind je onaangenaam om te zien? Wat valt je het eerst of het meest op: schoonheid of lelijkheid? Ook al deze dingen, mooi of irritant, zijn ‘niet van jou’. Je mag ze ‘buiten’ laten als jij dat wilt.

Stel je eens voor dat je een speciale bril op zet waardoor je alleen maar schoonheid kunt zien. Zoek er bewust naar, laag bij de grond of hoog in de lucht. Loop langzaam, bekijk kleine details van heel dichtbij. Zeg tegen jezelf:

‘Ik kies bewust om het goede te zien en te bewaren.’

Laat je gedachten tenslotte nog even mijmerend gaan over wat je gevoeld, gehoord en gezien hebt tijdens je wandeling. Is daarin nog iets dat bij je blijft haken? Wat voor gevoel roept het bij je op? Wat wordt er in jou geraakt, heeft het iets met jouw eigen verhaal te maken? Wat merk je op dat wèl ‘van jou’ is?

Leg je hand op je hart, en word je bewust van de aanwezigheid  van God in jou en om je heen. Immanuel, God dichtbij. Voel je gevoel, laat het Hem maar zien zonder woorden. En zeg:

‘Het gevoel van … geef ik aan U. En ik bewaar Uw vrede.’

Vervolg je wandeling met bewuste aandacht voor je adem en de rustige plek in jezelf.

***    

Nog even dit: 

1. Als je iets storend vindt, kun je je ook afvragen, of er misschien iets is dat je kunt doen. Bijvoorbeeld een melding maken van een losse stoeptegel, iets in een prullenbak gooien, een obstakel waar iemand over kan struikelen weghalen. Weliswaar is het ‘niet van jou’, maar vanuit je liefde voor het goede en mooie mag je ook bewegen en verandering/vrede brengen in je leefomgeving.  

2. Deze oefening kan protest oproepen, dat het niet goed is om ‘weg te kijken van de werkelijkheid’. Het gaat er niet om gebrokenheid te ontkennen - en natuurlijk brengt deze oefening geen wereldvrede. Wat kan het je wél brengen?

• Je mag je bewust worden dat wat je als storend ervaart zich vaak meer aan je opdringt dan het mooie, de vrede die er óók is.
• Je mag je aandacht oefenen om méér van het goede en vredige te zien.
• Je mag zelf beslissen of jij iets wilt doen met wat er allemaal op je af komt.
• Je mag contact maken met een rustige, veilige plek in jezelf, en daar bewust de vrede bewaren
• Je mag oefenen in overgeven en loslaten in Gods handen, wat buiten jouw invloed ligt

Een teveel aan lelijkheid en gebrokenheid die buiten je macht ligt, werkt verlammend. Het is goed om jezelf hierin te beschermen, je vrede bewust te bewaren. Dat houdt je weerbaar om in actie te komen wanneer je wél iets kan doen!